PIERRE RIMBERT
Tahkim edilmiş bir kale, adeta geçit yapan limuzinler, kalabalık diplomat grupları ve arılar gibi kaleye üşüşen gazeteciler… Ağzındaki şişman purosuyla Winston Churchill ve beyaz şapkasıyla Franklin Roosevelt’in yan yana olduğu bir an, siyah-beyaz arşiv görüntülerinden yansıyor. 15 Eylül 1944 günü Quebec’teki ikinci askeri konferans tüm hızıyla devam ediyordu. İki lider, çetrefil bir sorunu ele alıyordu: Yenilen Almanya’yı ne yapacağız? Kızıl Ordu’nun Doğu Cephesi’ndeki muzaffer ilerleyişi ve Müttefiklerin Normandiya çıkarmasıyla birlikte bu soru artık soyut olmaktan çıkmış, somut bir hal kazanmıştı. Reich ordularının pek yakında çökeceğinden – aylarca daha direndiler – söz ediliyordu…
Toplantının sonunda beklenmedik bir şey oldu ve Roosevelt ile Churchill, gizli bir metne imza attı. Söz konusu metin, “Almanya’yı esasen tarımsal ve pastoral bir ülkeye dönüştürmek amacıyla Ruhr ve Saar’daki silah endüstrilerinin ortadan kaldırılmasına yönelik bir program”dı. İmzaların atılmasının ardından perde arkasındaki bir isim sevinç içindeydi: Roosevelt’in yakın arkadaşı ve komşusu olan ABD Hazine Bakanı Henry Morgenthau, meslektaşlarına, “Hayatımın en ilginç ve tatmin edici 48 saatiydi” itirafında bulunuyordu. (1) Noel ağacı yetiştirme konusunda uzmanlaşmış eski bir çiftçi olan Morgenthau, ABD başkanının kulağına “Almanya’yı ne yapacağız?” sorusuna ilişkin basit bir yanıtı haftalardır fısıldayıp duruyordu: Bir hamlede sonsuza dek yok edelim!
Özel İçerik
Bu içerik sadece gazeteye abone olan okuyucular içindir.Yazının devamını okumak için gazetemize abone olmak ister misiniz?
