Tayvan’da ‘ulusal söylem’ kavgası

ALICE HÉRAIT /  Gazeteci

“Bir heykele baktığımızda, sadece bir heykel ya da bir sembol görebiliriz. Bu kişiden kişiye değişir…” 1949 yılında anakara sağlanan komünist zaferin ardından Çin Cumhuriyeti hükümetini Tayvan topraklarına taşıyan lider Çan Kay Şek’in anıtının önünde konuştuğumuz bir yöneteci, eski diktatörle (1945-1975) ilgili tartışmaları bir perspektife oturtmaya çalışıyor. Adanın tarihinde kilit bir figür olan Generalissimo’ya ilişkin fikri konusunda daha fazla ayrıntı vermeyi reddediyor ve “Anıt şu anda çok hassas bir konu ve kimliğini açıklamama sözü vermediğiniz sürece kimse sorularınızı yanıtlamaz” diyerek bizi tembihliyor.

Tayvan başkentinin simge yapılarından biri olan anıt, Taipei’nin idari bölgesinin merkezinde, ulusal kütüphanenin karşısında yer alıyor. Ziyaretçiler, üzerinde “Özgürlük Meydanı” yazan çivit rengi bir kemerin altından geçerek buraya ulaşıyor. Daha sonra Çin mimarisinin iki devasa binası, ulusal tiyatro ve konser salonu arasında geziniyorlar ve sonunda eski başkanın devasa bronz heykelini görmeden önce yaklaşık yüz basamak çıkıyor. Anıt meydana bakıyor. Heykel tüm gün iki asker tarafından korunuyor. Bu askerler yoldan geçen yabancıların meraklı bakışları altında her saat başı nöbet değişimi yapıyor. Çok az Tayvanlı bu gösteriyi izlemeye geliyor.